Dieta w Hashimoto

Autor: Małgorzata Konarska

XXI wiek sprzyja zapadalności na różne schorzenia. Ciągły stres, zanieczyszczenia środowiska, presja otoczenia, przemęczenie, brak czasu dla siebie sprawia ze jesteśmy podatni na różne choroby, w tym te o podłożu autoimmunologicznym. Układ odpornościowy „wariuje” i zaczyna atakować różne organy. Przykładem takiej choroby jest coraz częstsze ostatnio Hashimoto. Co kryję się pod tą tajemniczą nazwą? Jak naturalnymi sposobami wspomóc walkę z tym schorzeniem? Postaram się w tym artykule odpowiedzieć na to pytanie.

Hashimoto to częsta  przyczyna niedoczynności tarczycy. Organizm zaczyna atakować traktować jak wroga gruczoł tarczycowy. Poprzez leczenie  hormonalne i opiekę endokrynologiczną  można uregulować poziom hormonów tarczycy. Wydawać by się mogło, że problem rozwiązany. Niestety to nie chora tarczyca jest tu największym problemem. Najgorsze jest to, co dzieje się w środku w organizmie człowieka: proces zapalny i ciągła walka organizmu, która odbiera siły i całą energię człowieka. We wszelkich chorobach autoimmunologicznych bardzo ważna jest odpowiednia,  indywidualnie dobrana dla każdego dieta. To właśnie żywność, nietolerancje i alergie pokarmowe, niedobory żywieniowe, nieprawidłowa mikroflora jelitowa obok infekcji toczącej się w organizmie , mogą powodować stan zapalny w organizmie. Dlatego leczenie Hashimoto koniecznie trzeba uzupełnić o oddziaływanie dietetyczne.

Do najważniejszych elementów stylu życia osób z tych problemem zaliczyć należy:                     

1. Usunięcie jodowanej soli z diety,

2. Pozbycie się fluoru z wody,

3. Redukcja stresu,

4. Stabilizacja poziomu cukru poprzez stosowanie właściwej diety polegającej na spożywaniu zdrowych protein i tłuszczów z każdym posiłkiem. Wartościowe takie jak dobrej jakości mięso i warzywa, pokarmy fermentowane, które są dobrym źródłem probiotyków. Należy unikać pokarmów przetworzonych, produktów zbożowych, ograniczyć spożycie cukru i węglowodanów.

Często jednak wyżej wymienione kroki są niewystarczające i należy prowadzić dalsze poszukiwania. Przyczyna choroby może leżeć w nietolerancji pokarmowej. Praktyka pokazuje bowiem, że osoby z Hashimoto mają często problemy z wchłanianiem jelitowym. Nawet jeśli nie zostanie zdiagnozowana celiakia to nadal nie oznacza, że Hashimoto nie jest zależne od obecności glutenu czy innych alergenów w diecie. Pierwszym krokiem po zdiagnozowaniu Hashimoto winno być wykluczenie glutenu z codziennej diety.  Może to pomóc zredukować stan zapalny. Jednak także inne pokarmy mogą być źle przyswajalne przez chorego.  Często problematyczne są takie pokarmy jak:  mleko, jajka, orzechy, ryby, owoce morza, soja i zboża. Dlatego jeśli dieta bezglutenowa nie pomaga to należy dalej szukać. Często źle tolerowane są też rośliny takie jak: ziemniaki, pomidory, papryka i bakłażan, kukurydza.  Układ immunologiczny w dużej mierze związany jest z mikroflorą jelit. Chore jelita wpływają na cały organizm (nawet na psychikę). Dlatego w Hashimoto należy szczególnie dbać o mikroflorę przewodu pokarmowego. Niestety jogurty probiotyczne dostępne w sklepach zawierają niewystarczającą ilość pożytecznych bakterii. Tu pojawia się także problem częstej nietolerancji białka mleka. Dlatego warto jeść takie produkty jak np. kefir kokosowy, ogórki kiszone i kapusta kiszona. Prawie zawsze konieczna jest tu także suplementacja probiotykami dostępnymi w aptekach. Pisząc o kapuście nasuwa mi się kolejny problem w Hashimoto -  produkty wolotwórcze. Jak się okazuję – większość chorych może jeść brokuły, kapustę, kalafiory tylko w formie przegotowanej (nie surowej).

Najbardziej wolotwórcze są produkty takie jak soja, czy orzeszki ziemne, które należy całkowicie wykluczyć z diety. Orzechy są źródłem cennych składników, ale nie są często polecane dla osoby z Hashimoto. Migdały choć obfitują w wapń nie powinny być spożywane przez chorego. Można je jeść co 3-4 dni, jednocześnie obserwując swój organizm. Uważać należy też na orzechy brazylijskie. Wiadomo  że są bogate w selen – ważny składnik diety osób z chorobami autoimmunologicznymi. Jednak jest on w tej formie kiepsko przyswajalny, do tego dawki są za małe by uzyskać efekt terapeutyczny.  

Dieta osób z Hasmioto musi być przemyślana i indywidualnie dla każdego dobrana. Każdy z nas bowiem ma inny organizm. Dlatego ważne jest by wnikliwie obserwować go. Wiele osób z chorobami autoimmunologicznymi czuje się bardzo dobrze po zastosowaniu diety ketogennej  lub Paleo. Odczuwalne zmęczenie po zastosowaniu diety opartej w większości na białkach i tłuszczach może oznaczać niedobór kwasu żołądkowego, prowadzący do problemów z trawieniem białka. U wielu osób z Hashimoto występuje brak albo obniżony poziom kwasu żołądkowego i dlatego występuje u nich upośledzone trawienie białek. Objawia się to między innymi osłabieniem, wyczerpaniem, dolegliwościami trawiennymi, zgagą.  Pomocne może się też okazać przyjmowanie enzymu betainy z pepsyną z pokarmami białkowymi. Dodatkowym plusem takiej suplementacji jest zaoszczędzenie energii potrzebnej do trawienia białek. Innym sposobem, aby zwiększyć ilość kwasu żołądkowego to picie ciepłej wody z łyżeczką octu jabłkowego w czasie spożywania białka. Dobrym pomysłem jest też wypijanie rano zielonego koktajlu (seler naciowy, sałata rzymska, ogórek, sok z cytryny, sałata rzymska) i zwiększenie ilości dobrze tolerowanych warzyw.

W chorobie Hashimoto często dobrze jest wdrożyć odpowiednią suplementację. Mimo, że większość składników pokarmowych powinna pochodzić z pokarmów, wiele osób ma problemy z przyswajaniem niezbędnych składników pokarmowych z pożywienia. Suplementacja może dotyczyć witamin i minerałów, takich jak selen (dawce 200 -400 mcg dziennie przyjmowany na czczo razem z witaminą E, która ułatwia wchłanianie tego pierwiastka. Selen dodatkowo zmniejsza toksyczny wpływ jodu),cynk, witaminy z grupy B, żelazo ,biotyna (może zapobiec problemom z wypadaniem włosów przy Hashimoto), magnez (niedobór magnezu może w dużym stopniu zaostrzyć objawy choroby takie jak np. bóle głowy, mięśni, zmęczenie, zaparcia, problemy z sercem, depresja), witamina D3 (w naszych sferach klimatycznych w okresie jesienno-zimowym prawie wszyscy mają jej niedobór). Niekiedy trzeba zastosować suplementy albo lekarstwa wspomagające nadnercza i leki zmniejszające proces autoimmunologiczny. Zawsze należy jednak przed zastosowaniem suplementów przeprowadzić badania laboratoryjne potwierdzające niedobory.                                                                                                                       Wiele osób, poprzez zmianę diety, osiąga świetne rezultaty, a nawet uzyskuje remisję w Hashimoto. Niektórym pacjentom jednak taka dieta nie przynosi poprawy. Jeśli przez 3 miesiące po zastosowaniu odpowiedniej, indywidualnie dobranej diety nie ma żadnej poprawy, to  można podejrzewać stan zapalny w przewodzie pokarmowym. Infekcja przewodu pokarmowego może prowadzić do przepuszczalnego jelita, które jest odpowiedzialne za powstanie Hashimoto. Większość infekcji wymaga ukierunkowanego leczenia, do których należy leczenie ziołami, antybiotyki, lekami przeciwgrzybiczymi i przeciwpasożytniczymi. Tylko takie kompleksowe działania dają szansę na poprawę stanu zdrowia.

            Mam nadzieję że udało mi się trochę przybliżyć problem choroby Hashimoto. Oczywiście pierwszym krokiem po diagnozie jest znalezienie odpowiedniego lekarza co dobierze leki. Warto jednak samemu także podjąć odpowiednie kroki. I najważniejsze – zawsze słuchajmy sygnałów co wysyła nam organizm, obserwujmy wnikliwie co się w nim dzieję. Hashimoto to tylko skutek tego co dzieję się w środku. Oczywiście każdy krok powinniśmy skonsultować z lekarzem – dobrym lekarzem co jest otwarty na nas i nie posiłkuję się tylko suchą wiedzą medyczną oraz rutyną.

Na koniec opracowałam taki krótki dekalog dla osoby chorej na Hashimoto:

1.  Regularne spożywanie 4-5 posiłków dziennie opartych na nieprzetworzonych produktach

2. Dostarczenie niezbędnych składników do prawidłowej pracy  tarczycy takich jod, żelazo, selen , cynk, witamina D, witamina B12

3. Udział białka 15-20% ( pochodzący z produktów pełnowartościowych )

4. Spożywanie produktów bogatych  w kwasy tłuszczowe jednonienasycone

5.  Spożywanie węglowodanów o niskim indeksie glikemicznym

6. Odpowiednie spożycie warzyw i owoców ( 5-6 porcji, w tym więcej warzyw )

7. Spożycie w umiarkowanych ilościach produktów zawierających substancje goitrogenne ( warzywa kapustne)

8. Rozważenie suplementacji dodatkowej jeśli wyniki badań laboratoryjnych wskazują na niedobory

9.Ograniczenie w codziennym jadłospisie słodyczy, napojów słodkich i wszelkich wyrobów cukierniczych (w tym bezglutenowych)

10. wdrożenie dostosowanie regularnego wysiłku fizycznego do swoich możliwości.

           

Hashimoto często wiąże się nadwagą, czy otyłością. Fakt faktem, że przy tym schorzeniu metabolizm jest spowolniony, ale zachowując odpowiednią dietę mamy szansę zachować szczupłą sylwetkę. Sport nie jest przeciwwskazany – wręcz przeciwnie bardzo zalecany. O ile czujemy się na siłach to możemy ćwiczyć interwały (do 3 razy w tygodniu) uzupełnione o treningi siłowe i rozciąganie. Nie zapomnijmy jednak o regeneracji – warto tu zawsze słuchać siebie, gdy nie dajemy rady – zwolnić, dać sobie czas na odpoczynek. Jako ciekawostkę powiem że jedna z moich ulubionych trenerek fitness – Ania Dziedzic tez cierpi na to schorzenie. Jest ona najlepszym przykładem na to że przy Hashimoto można być, szczupłym, aktywnym. Podejrzewam że jak każdy ma czasem gorsze dni, jest jej ciężej jak innym. Ale jak bardzo się chce to wszystko jest możliwe.  

Źródła:

Tekst przygotowany na podstawie wykładów akademickich dostępnych na platformie Edukacyjnej Akademii Humanistyczno - Ekonomicznej w 2017 roku.

www.foodexpert.pl